در آشغال دنیا جواهر وجودت را پیدا کن!

آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی : ما می خواهیم همه‌اش نماز بخوانیم. نه بابا بشین یک گوشه یک مقدار فکر کن ببین کی هستی؟ بگو من کی هستم؟ اصلا خودت را پیدا کن. بگرد در آشغال ها یک جواهر را پیدا کن. یک وقت یک جواهر قیمتی قاطی آشغال ها افتاده. برده‌اند ریخته اند در خاک روبه‌ها ولی چون قیمتی است می روی چهار ساعت پنج ساعت، خاک ها را عقب می زنی پیدایش می کنی.

ما هم جواهریم که در این آشغال های دنیا گیر کرده‌ایم. باید بگردیم پیدا کنیم. عجیب است که انسان ها دنبال گم شده شان می گردند، اما دنبال خودشان نمی گردند. بگرد خودت را پیدا کن. خودت به خودت بگو من کی‌ام؟ وضو بگیر یک گوشه بشین صد مرتبه این ذکر را بگو. من که هستم کجا بودم؟ از کجا امده ام؟ کجا می خواهم بروم؟ اینقدر بگو تا خودت را پیدا کنی. وقتی خودت را پیدا کنی ها اینقدر لذت دارد، بفهمی کی هستی. «أتحسب أنّک جرمٌ صغیر؟» تو خیال می کنی که یک آدم دومتر و نیمی هستی؟ «و فیک انطوی العالم الاکبر». در تو عالم بزرگ است. تو خیلی مهمی بشر؟ تو خیلی می توانی ترقی کنی. از ملائکه هم  بیشتر.

 

دلم جز هوایت، هوایی ندارد!

احیاء شب های قدر، همه میان ولی احیا شب نیمه شعبان تنها خواص شرکت می کنن و عامه مردم قدر و منزلت احیاء این شب رو نمی دونن!

امام باقر(ع): شب نیمه شعبان، بعد از لیلة القدر افضل شب‌ها است.

«در روایت است که هر کس این شب را احیا دارد؛ نمیرد دل او در روزى که دل‌ها بمیرند. افضل اعمال این شب زیارت امام حسین علیه السلام است و همچنین دعای کمیل برای این شب وارد شده.»

دوباره بساط طرب شد مهیا، دوباره رسیده شب شور و غوغا

شب می فروشی ، شب باده نوشی ، شب لب نهادن به لبهای صهبا

چه شبها که زهرا دعا کرده تا ما ، همه شیعه گردیمو بی تاب مولا

مسیرت مشخص، امیرت مشخص، مکن دل دل ای دل ، بزن دل به دریا

که دنیا به خسران عقبا نیرزد، به دوری ز اولاد زهرا نیرزد

و این زندگانی فانی، جوانی خوشی های امروز اینجا، به افسوس بسیار فردا نیرزد

اگر عاشقانه هوادار یاری ، اگر مخلصانه گرفتار یاری

اگر آبرو می گذاری به پایش، یقیناً یقیناً خریدار یاری

بگو چند جمعه گذشتی ز خوابت؟، چه اندازه در ندبه ها زاری آری.

به گریه شبی را سحر کردی یا نه ؟ چه مقدار بی تاب و بیمار یاری؟

خدایا به روی درخشان مهدی، به زلف سیاه و پریشان مهدی

 به قلب رئوفش که دریای داغ است ، به چشمان از غصه گریان مهدی

به لب های گرم علی یا علیش ، به ذکر حسین و حسن جان مهدی

به حال نیاز وقنوت نمازش ، به سبحان سبحان سبحان مهدی

به برق نگاه و به خال سیاهش، به عطر ملیح گریبان مهدی

به صوت عراق و شبانگاه شامش، به آهنگ سمت خراسان مهدی

مرا دائم الاشتیاقش بگردان، مرا سینه چاک فراقش بگردان

تفضل بفرما بر این بنده بی سراپا ، مرا همدم و محرم و هم رکاب

سفرهای سوی خراسان و شام و عراقش بگردان.

ندیدم شهی در دل آرایی تو، به قربان اخلاق مولایی تو

دلم جز هوایت هوایی ندارد ، لبم غیر نامت نوایی ندارد

وضو و اذان و نماز وقنوتم ، بدون ولایت صفایی ندارد

بیا تا جوانم بده رخ نشانم، که این زندگانی وفایی ندارد

سحر خیز مکه ، سحر خیز کوفه ، سحر خیز مشهد، سحر خیز کرب و بلا و مدینه، سحرخیز شیراز

سحر یاد ما باش ...