نگرشی به کربلا با چشم عقل و عاطفه

از آنجایی که حکایت شهیدان، حکایت فروزندگی انسان‌هایی است که فروزندگی را به انتها رساندند و از طریق خون خود نامه‌ای برای ما نوشتند و ما همواره در هر سال با یاد آنان آن نامه را می‌خوانیم تا از فروزندگی عقب نمانیم .

1- هفت نفری که در کوفه از موانع دشمن گذشته وخود را به امام رساندند عبارتند از: انس بن حرث، حبیب بن مظاهر اسدی، مسلم بن عوسجه سعدی اسدی، جبلة بن علی بن شیبانی، زیاد بن عریب حنظلی، حنظة ابن اسعد شبانی و حبشی بن قیس نهمی.

هفت نفری که علی رغم ممانعت دشمن و راه‌های بسته، خود را به حسین(ع) رساندند و نشان دادند کسی که به پشتوانه ایمان و خرد، متوجه زمانه‌ای شده که انسان را دعوت به مهم‌ترین اقدام می‌کند، هیچ مانعی را به رسمیت نمی‌شناسد که از راه خود برگردد.

2- آن کس که رغبتش به امام و مولای خود به اندازه رغبتش به حقیقت شد دیگر دنیایی را غباری بیش نمی‌داند، غباری که با پراکنده‌شدنش، حقیقت به بهترین شکل رخ می‌نمایاند. خود را مانند ذره‌ای به دامن امام انداختند و با کانون حقیقت او متحد شدند، حقیقتی که آنان را به رایگان پذیرفت و در قرب خود جای داد.

جریان آب در زیر حرم حضرت عباس(س)

3- پنهانی از شهر بیرون می‌آمدند تا به صحنه‌ای سهمگین در تاریخ پای گذارند. ایمان و خرد آنچنان در وجودشان در هم آمیخته بود که به‌خوبی توانستند بفهمند چه کار بزرگی را در ذیل شخصیت امام می‌توانند به عهده گیرند و در دشت کربلا، تاریخی به وسعت همه‌ی حقیقت پدید آوردند.

4- انس بن حرث: از کسانی است که رسول خدا(ص)را دیده و از آن حضرت روایت کرده، از جمله می‌گوید: خودم از رسول خدا(ص)شنیدم - در حالی‌که حسین(ع)در کنارش بود- اشاره به حضرت کرد و فرمود: «إِنَّ ابْنِی هَذَا یُقْتَلُ بِأَرْضِ الْعِرَاقِ- فَمَنْ أَدْرَکَهُ مِنْکُمْ فَلْیَنْصُرْه‏»[1] این فرزندم به سرزمینی از زمین‌های عراق کشته می‌شود، هر کس در آن موقع حضور داشته باشد واجب است که یاری‌اش کند.

برگرفته از «نگرشی به کربلا با چشم عقل و عاطفه » استاد طاهرزاده

حرفهای یواشکی با خدا

گفتم: خسته‌ام.

گفتی: لاتقنطوا من رحمة الله

.:: از رحمت خدا نا امید نشید (زمر/53) ::.

 

 

گفتم: هیشکی نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره.

گفتی: ان الله یحول بین المرء و قلبه.:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.

گفتم: ...

 

سجده کردن بر روی زمین راه حل مناسب برای خلاصی از امواج مضر!!!

روزانه بدن ما مقدارزیادی از امواج الکترومغناطیس را از طریق وسایل الکتریکی که جزوی از زندگی ما شده است و یا شاید وسایلی خارج از کنترل ما است باشند مانند : چراغهای خیابان ،دریافت میکند.در نتیجه بدن ما توسط امواج الکترومغناطیسی که در اطراف ما هستند شارژ می شود ؛که تباعث ناراحتی ،سردرد ،احساس ناامنی ،تنبلی و درد های  گاهگاهی (زمانی) می شود.سوال این است که چگونه بر این دردهای ناگزیر روزمره غلبه کنیم. یک دانشمند غیر مسلمان اروپایی تحقیقات گسترده ای در این باره انجام داده و به نتایج قابل توجهی دست یافت :" بهترین روش برای خلاصی از امواج الکترومغناطیسی ، که به بدن آسیب می رساند ، قرار دادن سر بر روی زمین خاکی است که باعث شار امواج الکترومغناطیسی مثبت از بدن می شود!

در حقیقت این کار شبیه اتصال به زمین در ساختمانهاست ،جایی که هرنوع سیگنالهای الکترومغناطیس مثبت ،مانند رعد و برق به درون زمین تخلیه می شوند.بر طبق این تحقیقات بهترین روش یا شکل برای قرار دادن سر بر روی زمین ،سجده کردن به سمت مرکز زمین است .البته سجده کردن در نماز تنها به بهترین روش برای تخلیه این امواج بر نمی گردد،بلکه برای نزدیک شدن به کسی که این جهان را خلق کرده ، است هر چند در گذشته افراد از منفعت سجده کردن های متعدد که باعث تخلیه اواج مضر از بدن می-شد آگاه نبودند و آنها فقط بخاطر اطاعت از قادر مطلق سجده می کردند زیرا آنها باور داشتن که حکمتی پشت همه این وقایع است ، همانطور که خالق متعال اشاره کرده است.

در توصیف منفعت سجده کردن kalabooshanam MYMmeadh می نویسد:

بک غده ای به نام غده صنوبر در مغز انسان  وجود دارد که نقش مهمی در حس جهت یابی بازی می کند؛ شاید با دگرکون کردن امواج الکترومغناطیس ذاتی در داخل مغز ،بتوان به این مکانیسم پاسخ داد.

مسجد ، مکانی برای سجده کردن و عبادت در اسلام است ،مکانی برای اتحاد مسلمانان است.سجده ،نشانگر شکرگزاری و تسلیم نفس به خداوند ، یعنی انسان از دنیا دست کشیده و به خواست خداوند اعتماد کرده در این مورد قرآن میگوید:

"هر که در آسمان و زمین است خواه و ناخواه با سایه هایشان بامدادان وشامگاهان برای خدا سجده می کنند."(13:15) بشر مدام از خداوند طلب بخششهای او را می کند ."اموال و فرزندانتان چیزی نیست که شما را به پیشگامان نزدیک گرداند مگر کسانی که ایمان آورده اند و کارهای شایسته کرده باشند "(34:37) و همچنین امام غزالی می فرماید :"اینجا خصیصه ای وجود دارد که انسان را به نزد خدا سوق میدهد که عبارتند از:قدرت اختیار ،وظایف مذهبی و عدل"ما به سمت قبله سجده می کنیم ،قبله ای مقدس برای مسلمانان جهان که به سمت مکه می باشد. مرکز زمین در ،مرکز جهان مسلمانان، مکانی برای تجمع مسلمانان که محور بهشتی زمین خاکی را در این مکان لمس می کند، یعنی در مکه محدود شده است و همچنین مکه در کتاب مقدس قران به عنوان مادر شهرها (امل کراه) و مرکز زمین نامیده شده است.

مکه تنها مرکز زمین نیست ،بلکه مرکز کل جهان هستی نیز می باشد.

یک فرضیه ای وجود دارد که خیلی سخت است درمورد آن تدبیر کرد :که آیا سنگ سیاهی  که در کنار کعبه وجود دارد (حجر الاسود) سنگی آسمانی است یا نه!؟ و اگر چنین است آیا از آن ،امواج الکترومغناطیس در جهت شعاعی خارج می شود یا نه!؟.

غده صنوبری که در مغز انسان وجود دارد بعنوان چشم سوم انسان معرفی شده و نقش مهمی در حس جهت یابی بازی می کند ،شاید با دست کاری در امواج الکترومغناطیس ذاتی موجود در مغز انسان بتوان بر مکانیسم واکنشهای مغناطیسی اثر گذاشت !.

در بدن انسان غلظت (مقدار) زیادی از مغناطیس (اکسید مغناطیسی آهن ) وجود دارد و میلیونها سلول قرمز خون که حاوی آهن است در استخوانهای قاعده جمجمه در داخل بدن انسان می چرخد که این خود باعث شار مغناطیسی می شود. این هنوز تعبیه (معین) نشده که تأثیراتی که آهن موجود در خون ،هنگامی که به نزدیکی مرکز مغز می رود و بر میگردد،بوجود می آورد باعث عادی شدن حس جهت یابی از طرقی (یا هندسی و یا خنثی )به غده صنوبری می شود. علاوه بر این ،این غیر قابل باور است که با قرار دادن پیشانی بر روی زمین به هنگام سجده کردن و روزانه به دفعات متعددی ،امواج الکترومغناطیس امواج الکترو مغناطیس از کعبه به طریق زمین به غده صنوبری فرد در حال سجده خواهد رسید و باعث درست کردن (راست کردن)حس جهت یابی می شود (صراط المستقیم).

این احتمال وجود دارد که یکی از دلایل طبیعی کردن حس جهت یابی توسط امواج الکترومغناطیس متشعشع از سنگ حجرالاسوط از طریق زمین به غده صنوبری فرد در حال سجده ،مسلمانان نیکوکار می باشد . خداوند امر کرده :"در بخشی از شب او را تسبیح کن و بعد از سجده ها " در اینجا کسانی هستند پاسی از شب را به ستایش خداوندشان با سجده کردن و ایستادن می گذرانند ؛" آنانند که در حال سجده و یا ایستاده شب را به روز می رسانند" . (25.64)

رسول محمد (ص)بیان می کند "انسان در حالت سجده کردن به خداوند نزدیکتر می شود " این به معنی نزدیکی به مکان نیست بلکه نزدیکی به اسناد خداوند می باشد.