کودک کشی که در غزه رخ می دهد در تاریخ بی سابقه است! در طول تاریخ فقط فرعون دستور قتل کودکان پسر را صادر کرد و پس از او صهیونیست ها روی تاریخ را سفید کردند...
در تصویر بالا برخی تظاهرات‌کنندگان آمریکایی معتقدند:
"اگر به دنبال یافتن یک جای امن در غزه هستید کنار یک کودک نایستید"
خوابیدی بدون لالایی و قصه
بگیر آسوده بخواب بی درد و غصه
دیگه کابوس زمستون نمی بینی
توی خواب گلای حسرت نمی چینی
دیگه خورشید چهرتو نمی سوزونه
جای سیلییای باد روش نمی مونه
دیگه بیدار نمی شی با نگرونی
یا با تردید که بری یا که بمونی
رفتی و آدمکا رو جا گذاشتی
قانون جنگلو زیر پا گذاشتی
اینجا قهرن سینه ها با مهربونی
تو تو جنگل نمی تونستی بمونی
دلتو بردی با خود به جایی دیگه
اونجا که خدا برات لالایی میگه
میدونم می بینمت یه روز دوباره
توی دنیایی که آدمک نداره
روز جهانی قدس در دفاع از مظلوم همه می آیند...
متن برگرفته از وبلاگ: baranedeltangiyeman.blogfa.com
دلنوشته بر گرفته از
تنهایی برای من واژه ی غریبی نیست،تنهایی درختی کهنسال است که در تن و جانم ریشه دوانده و با من،روزها و شبهایم مانوس شده است.
سرزمین قلبم،نه عشق را تجربه کرده است نه محبت را
مهمان ناخوانده ی این روزهای من همین تنهایی است که گویا به این سادگی ها هم دست بردار نیست.
شبها به سراغم می آید و غصه بی کسی ام را همچون پتکی بر سرم می کوبد وآنگاه که آوای ناله هایم را می شنود، با تازیانه ای به جان احساساتم می افتد.
روی پنجره ی آرزوهایم "ها" کردم ولی باز هم کلمه تنهایی بر روی شیشه های امیدم ظاهر شد.
باز من ماندم و تنهایی و...
تنهایی یعنی هیچ کس انتطارت را نمی کشد،تنهایی یعنی هیچ کس صدای ضجه هایت را نمی شنود.
تنهایی یعنی انباشته شدن حجمی از تلخی ها در سینه ات اما هیچ گوشی برای شنیدنش نداری.
تنهایی یعنی تا خود صبح نخوابیدن و بند نیامدن سیل اشک های روانت.
تنهایی یعنی بغض و سکوت و جهنمی از رویاها که هیچ وقت قرار نیست رنگ بهشت به خود بگیرد.
تنهایی یعنی من که خیلی راحت قیدت را زدم زندگی!
دیشب کشان کشان جسم یخ زده ام را به قبرستان خیالاتم بردم و همانجا با دستان خودم قبری کندم و دور از چشم همگان دفنش کردم و تا خود صبح بر سر مزارم اشک ریختم.
اشکی که بی امان می ریخت...
در یک لحظه سکوت کردم و به یاد آن روز ها افتادم.روزهایی که یادآوری اش هم غمی دوچندان به دردهایم اضافه میکند.
راستی خدایا! تو چگونه با تنهایی ات کنار می آیی؟خسته نمی شوی؟
حال این من و این ادامه ی زندگی...
گاهی انتظار باریدن یک باران را می کشم تا شاید ببارد و رخت تنهایی را از تنم بشوید و ببرد اما دریغ...
دلنوشته برگرفته از وبلاگ: zemzemehayebikasi.blogfa.com
﴿بِسْمِ ٱللهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیم﴾
قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ.
به آنها بگو اى بندگان من که بر خود اسراف وستم کرده اید، از رحمت خداوند ناامید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد، زیرا او آمرزنده و مهربان است. (53)
say: "O My servants who have transgressed against their souls! despair not of the Mercy of Allah. for Allah forgives all sins: for He is Oft-forgiving, Most Merciful."
چرا این همه بر سنت افطاری دادن تأکید شده؟ چرا سادگی افطار ولو با یک آب دادن و با یک عدد خرما و یا لقمه‌ای نان، افطار دادن پذیرفته شده است؟ در افطار ساده و بی‌تشریفات چه اثری است که در افطارهای رنگین و پر خرج نیست؟....
افطار دادن هم احیاء ارتباط انسان با خدا از طریق برادران و خواهران دینی است. همان‌طور که روزه از خودگذشتگی است و به خدا رسیدن و ارتباط با خدا، روشنی دل یعنی ایمان را هم تأمین کرده است. افطار دادن هم از خودگذشتن و به باورمندان خداوند پیوستن است، ارتباط با مرتبطین به خدا، ارتباط با خداوند است. گذشت از خود، هم در خودداری از خوردن و هم افطار دادن به دیگران است؛ ولی همان‌طور که روزه‌دار باید زبان و دل او هم از گناه به دور باشد، افطار دادن هم باید از خودنمائی و تفاخر مبرّا و منزه باشد. همان‌طور که گناهان بازگشت به خودخواهی خویشتن است و روزه را آسیب می‌رساند، رنگین شدن افطاری، بازگشت به خودنمائی است و روح از خودگذشتگی افطار را می‌میراند...
چقدر خوب است هزینه‌های سنگین افطار برای سیران و بی‌نیازانِ کم‌شمار را به افطار دادن ساده به روزه‌داران پرشمار تبدیل کنیم. چه سود است در افطاری‌ای که اغنیاء در آن دعوت شده و محتاجان در ورود به آن ممنوع باشند؟
یاحسین(علیه السلام)
تیرماه بود که عملیات رمضان شروع شد
درست توی ماه مبارک
رمضان
گرمای بالای ۵۰ درجه آدم رو کلافه می کرد
حالا حساب کنین روزه
باشی و تو این گرما بخوای بجنگی
اونقدر آفتاب داغ می
شد که اسلحه ها دستامون رو می سوزوند
تازه سختی زمانی شروع
شد که عملیات لو رفت و بچه ها محاصره شدند
خیلی ها مظلومانه به
شهادت رسیدند…
… بعد از عملیات یه عده رفتند تا مجروح های شب قبل رو بیاورند
وقتی برگشتند ، با
گریه گفتند: همه ی بچه ها شهید شدند
بهشون گفتم: تیر خلاص
زدند بهشون؟
گفتند: نه! از تشنگی جان دادند…
یک نفر، یکی دیگر را گاز می‌گیرد و دنیا باخبر می‌شود ولی وقتی اسرائیل، هزاران کودک را بی‌رحمانه ترور میکند، هیچکس توجه نمی‌کند...
