راه برون رفت از نیهیلیسم و حجاب سوبژکتیویته دنیای امروز که موجب به حجاب رفتن حقیقت شده اند، رجوع به وحدت وجود است که با پیروی از انسان کامل و معصومین (ع) و فقیه جامع در زمان غیبت میسر است تا تا با انسی قلبی و سیری نظری و عملی از کثرت به وحدت برسیم و با همین نگاه علم و تمدن الهی را بنا نهیم.
در راستای رجوع به مهدی(عج) و انتظار آن حضرت چاره‌ای نیست که به سه مهم توجه شود که آن سه مهم عبارتند از: «شناخت وجودیِ خود»؛ «شناخت غرب» و «شناخت هدیه‌ی بزرگ حضرت امام یعنی انقلاب اسلامی». فرهنگ انتظار، که فرهنگ رجوع به حقیقت «وجود» است، در هر مرحله‌ای بهترین اندیشه و عمل را به همراه می‌آورد.
فرهنگ انتظار و نظر به امام منتظَر بر این اساس است که معتقدیم مقام حضرت، مقام واسطه‌ی فیض و «سَببُ الْمُتصل بَیْنَ الاَرضِ و السّماء» است. این مقام یک حقیقت وجودی است که تمام عالم پرتو تجلیِ وجودِ جامع آن مقام است. ماهیت نمی‌تواند تجلّی‌کند، «وجود» است که تجلی دارد. اولین چیزی که باید در تفصیل اندیشه حضرت امام«رضوان‌الله‌تعالی‌علیه»، در بستر حکمت متعالیه‌ی صدرایی، مورد توجه قرار گیرد، این است که حقیقت حضرت صاحب الأمر(عج) یک حقیقت وجودی است و تمام عالم پرتو تجلّی وجود مقام آن حضرت است و از این منظر معتقدیم باطن حضرت مهدی(عج) - به عنوان واسطه‌ی فیض- یک حقیقت است که مظهر آن حقیقت، شخص حضرت صاحب الأمر(عج) می‌باشند. برای این‌که این حقیقت را ماهیت نپنداریم می‌گوییم «حقیقت وجودی» وگرنه خودِ حقیقت یعنی وجود.
برگرفته از کتاب «سلوک ذیل اندیشه امام خمینی» از استاد طاهرزاده
