لیله الرغائب، شب آرزها؛ شب مهربانی است بر بندگان و کرم الهی که بگوید: اولین شب جمعه ماه رجب را اگر به خاطر من روزه بپاداری از خشم الهی بدوری، بیا به سمت من. قدم اول با تو، تمام گام های بعدی اش با من.
شاید قشنگ ترین شب زندگی هرکسی همین شب باشد، شبی که خود خدا از تو خواسته تا آرزوکنی، خواسته تا از او بخواهی محالات را تا غیر محال کند، ناممکنات را تا ممکن کند برایت. آری رحمت واسعه الهی این چنین است که بنده پروری می کند و هوای مخلوقاتش را دارد.
پس چون اولین شب جمعه ماه رجب فرا رسید نماز بپادار ما بین مغرب و عشا تا مونس شب اول قبر تو، دستگیره ی آخرت تو و وسیله اجابت دعاهای تو شود.
در این شب هرچی در دل آرزو داری از خدا بخواه، آرزوهای بزرگ، آرزوهای کوچک، شاید یکی از همین آرزوها که در بقچه ی نور دعا پیچیده می شود اجابت شود و مسیر زندگی ات را تغییر دهد، شاید آرزویت در اولین شب جمعه ماه رجب اجابت شود و قسمت همه وصال روی یار شود.
خدا را چه دیدی؟! مگر نه آنکه درهای رحمت الهی به روی بندگان باز است تا اجابت کنند مؤمنان را؟ و مگر نه آنکه شب های جمعه فرشتگان تا صبح ندا می دهند هرچی می خواهید از خدا بگویید که امشب شب اجابت است؟ پس محال نیست که دل ترک خورده ی شیعه ای بشکند و دل عرش را به لرزه در آورد و خدا دست مهربانی بر زمین بکشد و خورشید را از پشت ابرها عیان کند.
شاید این لیلة الرغائب فصل آمدن او باشد...
